Profeet Muhammed (saw) heeft het volgende gezegd: “De hemel is omringd met wat de nefs niet liefheeft, en de hel is omringd met wat de nefs wel liefheeft.” Kunt u dit uitleggen?
Allah (swt) heeft als beproeving in iedere zonde een genot voor onze nefs gegeven. Zo ook heeft Hij (swt) bij gehoorzaamheid en aanbidding een kwelling voor onze nefs gegeven. Echter, na deze kleine kwelling is er rust wat de ziel en het hart in vrede zal brengen.[1]
De nefs is in essentie een creatie die zondes aangenaam vindt en gebeden, die geduld vereisen, onaangenaam vindt. Zondes en het niet toegestane brengen later veel materiële en spirituele leed, in tegenstelling tot het genot aan het begin. De geboden daarentegen geven aanvankelijk kleine moeilijkheden, maar brengen uiteindelijk veel rust en gerieflijkheid. Om deze reden worden de lusten in zondes uitgedrukt als ‘giftige honing’.[2]
De genoemde overlevering refereert ook hiernaar:
De Hadith geleerde Imam Newewi vergelijkt dit omringen als een gordijn. De hemel wordt dus bereikt door het gordijn te verscheuren dat de nefs als last beschouwt; dingen als aanbidding, gehoorzamen, moeilijkheden, enz. Zo ook wordt de hel bereikt door het gordijn te verscheuren dat de nefs als lust beschouwt, zoals drinken, gokken, opstand.[3]
De overlevering “De wereld is voor de gelovige zijn kerker, voor de ongelovige zijn hemel”[4] drukt deze waarheid ook uit. Dat deze wereld een kerker is voor de gelovige, is relatief ten opzichte van zijn eeuwige geluk in het hiernamaals; voor de ongelovige is dit leven een paradijs ten opzichte van de eeuwige pijniging in de hel.[5] Voorwaar, de gelovige geniet met zijn verstand en hart in dit leven meer dan een ongelovige. De gedachte ‘eeuwige teloorgang’, doet hun genot in dit leven teniet.[6]
In MesneWi-i Nuriye wordt het volgende vermeld:
“Indien we onze schepper niet zouden kennen, zou de lust en het genot van deze wereld een hel zijn ook al zou de wereld een soort paradijs zijn.”[7]
“Het graf, dat jou opwacht en jij haastig tot hem gaat, accepteert de sieraden en schoonheden van deze wereld niet als een geschenk. Want wat in dit leven als mooi wordt beschouwd door aardsgezinde mensen is in het hiernamaals lelijk.”[8]
Daarom moeten we niet de vergankelijke schoonheden nastreven die onze nefs wel behaagt en wat onze ziel en hart niet bevalt, maar laten we streven om het welbehagen van Allah (swt) te verkrijgen en Zijn paradijs bereiken en gevrijwaard worden van Zijn hel.
